Spieren werken niet alleen samen in krachtkoppelrelaties rond de gewrichten, maar ze werken ook samen door het hele lichaam en vormen een netwerk van geïntegreerde systemen die werken om zowel te stabiliseren als beweging te creëren in alle drie de bewegingsvlakken. Er zijn twee overkoepelende categorieën van deze systemen, bekend als de lokale en globale spiersystemen.
Lokaal spier systeem
Lokale spieren hechten zich over het algemeen op of in de buurt van de wervels en dienen het primaire doel van het stabiliseren van de romp van het lichaam. Het lokale spierstelsel bestaat uit de binnenste eenheid van de kern en omvat de rotatoren, multifidus, transversus abdominis, middenrif, bekkenbodem en quadratus lumborum. Veel van deze spieren kunnen actief worden samengetrokken en kunnen ook automatisch worden geactiveerd in afwachting van bewegingen van ledematen of rompen, een neurologisch proces dat bekend staat als de feed-forward activatie (Masse-Alarie et al., 2012; Okubo e.a., 2010). Men denkt dat het lokale spierstelsel een segmentaal stabilisatie-effect op de wervelkolom biedt (Okubo et al., 2010). Hierdoor verwijzen sommigen er vaak eenvoudigweg naar als het stabilisatiesysteem van de kern.
De zogenaamde gezamenlijke ondersteuningssystemen hebben er echter op gewezen dat er stabilisatiekrachtkoppels zijn die systematisch samen werken in andere regio’s van het lichaam. De rotator cuff van de schouder is bijvoorbeeld een groep spieren die op dezelfde manier functioneren om stabilisatieondersteuning te bieden voor het glenohumerale (schouder)gewricht (Day et al., 2012).
Globaal spier systeem
Het wereldwijde spierstelsel bestaat uit grotere spieren die bewegingen initiëren en de neiging hebben om over een of meer gewrichten te functioneren (Okubo et al., 2010). Deze spieren zijn over het algemeen groter en fungeren als prime movers tijdens veel functionele taken, zoals duwen, trekken, hurken en lopen. Hierdoor wordt het wereldwijde spierstelsel vaak het bewegingssysteem genoemd. Voorbeelden van wereldwijde spieren zijn de rectus abdominis, erector spinae en latissimus dorsi.
De belangrijkste onderling verbonden functie van het wereldwijde spiersysteem is het overbrengen van krachten via de LPHC om een zo efficiënt mogelijke beweging te creëren en tegelijkertijd extra ondersteuning te bieden om de romp en wervelkolom te beschermen terwijl het lichaam beweegt. Om beter te illustreren hoe spieren van het bewegingssysteem synchroon samenwerken, kunnen de globale spieren worden onderverdeeld in subsystemen, waaronder de diepe longitudinale, achterste schuine, voorste schuine en laterale subsystemen. Deze spier subsystemen benadrukken de functionele elementen van regionale onderlinge afhankelijkheid, evenals de noodzakelijke uitbreidingen van kracht-paarrelaties. Zonder deze subsystemen zou de normale beweging worden belemmerd en zou het risico op letsel en verminderde prestaties toenemen. Elk van de subsystemen wordt gespiegeld aan de linker- en rechterkant van het lichaam.